Deze week heb ik meegedaan aan een workshop naar aanleiding van een nieuwe kaartenset ‘Het goede gesprek’. De workshop werd door Mart Bloem gegeven en is oorspronkelijk ontwikkeld om de ‘ouderwetse’ beoordelingsgesprekken in organisaties te vervangen door dus een goed gesprek.

In de workshop was het mooi te zien dat een groep onbekenden heel snel tot elkaar en in de diepte kan komen. De vragen van de kaartenset gaven daar een mooie aanleiding voor.

Wat echter vaak vergeten wordt, is de rol van de facilitator of begeleider. Het begrip Holding space is hier passend. Voor mij staat dat voor hoe jij als facilitator in staat bent er volledig open en aanwezig te zijn. Bedding te geven voor een groep, daarmee respect voor elkaars input en nieuwsgierigheid bevorderend.

Dit is ook hoe ik graag met groepen of teams omga. En wat mij daarmee ook opvalt als ik iemand voor groepen zie staan die dat (nog) niet doet of kan. Het gaat voor mij dan ook over stevig kunnen blijven staan ook al weet je het zelf even niet of als het wellicht moeilijk wordt.

Als je denkt alles te moeten weten dan kan je het snel lastig krijgen, want het is namelijk onmogelijk om alles te weten. Kan je zijn in het niet-weten? Ben je in staat de wijsheid te gebruiken die misschien niet in jou zelf zit en wel in de groep?

Voor mij komt dit terug in wie ik (inmiddels) ben en wat ik meebreng: rust en ruimte.

Rust om dichtbij mezelf te blijven, te staan voor wat ik belangrijk vind. Rust in het gesprek of discussies samen, rust in het samen-zijn.

En ruimte voor de ander. In alle facetten die iemand meebrengt. En tegelijkertijd vind ik het wel belangrijk dat het in balans is. Ruimte voor de ander is niet per definitie dan geen ruimte meer voor jezelf!

Voor mij is dit de basis voor een goed gesprek. Of het dan over een beoordeling gaat, over een teamoverleg, tijdens coaching, aan de koffieautomaat of met je buurman op straat maakt dan niet meer uit.

En zeg nou zelf, wie wil er nu niet een een goed gesprek?