Wat het interessant maakt, is het denk- en maakproces om uiteindelijk het eindresultaat in handen te hebben. Zeker bij een project als dit, hoe klein ook. Als je namelijk geen afhankelijkheden of wensen van andere mensen hebt, dan ben jij de bron van alles.

Een ideale gelegenheid dus om tegelijkertijd iets over jezelf te leren.

Stel het jezelf eens voor, waar zou jij beginnen? Ga je überhaupt zo’n project aan, om het zelf te maken? Misschien maak je eerst een schets of tekening? Of ga je op zoek naar voorbeelden om iets na te maken? Of zoek je alleen iets ter inspiratie?

En tijdens het proces, hoe ga je bijvoorbeeld om met tegenslagen? Als het niet past, niet lukt of je hebt de vaardigheden niet? Sta je jezelf toe om fouten te maken? Of wil je het perfect hebben? En wanneer is het eigenlijk perfect, of wanneer is het goed genoeg? Ga je door tot het af is, tot je moe bent of misschien tot je geen zin meer hebt?

Genoeg ‘haakjes’ om te kijken en leren hoe jij in elkaar zit.

Voor jou komt er niet alleen iets moois uit je handen, tegelijkertijd groei je als persoon doordat je wellicht weer een nieuw puzzelstukje in handen krijgt. Doe je dit in je eentje dan kan het soms best wel even duren voordat je iets doorkrijgt over jezelf, staat er iemand naast je dan kan die je blinde vlekken laten zien of over iets laten nadenken waar je nooit zo bewust bij stil hebt gestaan.

Met alleen al kijken kan ik veel leren van iemand, dat heb ik altijd al interessant gevonden. Als ik dat dan mag uitbreiden met ‘simpelweg’ vragen stellen, zaken teruggeven die mij opvallen aan die persoon met de manier van doen, dan wordt het nog interessanter. Ik krijg zo namelijk een inkijkje in iemands gedachten en leven. En kan daarmee ook bijdragen om wellicht weer een stapje te laten zetten.

Terug naar de gereedschapskist, hoe ging dat bij mij? Ik ben gestart met een heel vaag plan, wat losse flodders. Zonder tekening, wel met inspiratie van iets bestaands. Eerst de lege kist gemaakt, met dezelfde afmeting als mijn Makita kisten. Daarna gaandeweg een beetje experimenteren, beginnen met de belangrijkste items, bv de hamer omdat die het grootste is. Daarna de schroevendraaiers want die gebruik ik het meeste. Automatisch ontstaat er dan een indeling. Die heb ik ook weer aangepast om de kist meer in balans qua gewicht te krijgen.

Ik hou er dus van om wel een vaag plan te hebben en dan gewoon vooral te gaan doen. Een tekening maken doe ik zelden, heel af en toe maak ik een schets. Gaandeweg bedenk ik me iets en pas ik het aan. Go with the flow, ook met mijn energie. Zo’n project als dit kan ik alleen als ik rust en ruimte in m’n hoofd heb. Een periode als nu, kerstvakantie met weinig andere lopende zaken, is dan ideaal voor me.

Uiteindelijk heb ik een mooie nieuwe kist! Voldoet die aan al mijn wensen? Ach ik heb zeker wat geschrapt van wat ik er oorspronkelijk in wilde. Ik had een plannetje om ‘m misschien van eikenhout te maken maar dat heb ik laten varen. En er zitten wat foutjes in. Uiteindelijk is vooral de vraag: ben ik er blij mee? Ja zeker! Dit is toch de basis voor m’n kluswerk, heb ik dagelijks in gebruik, én is een visitekaartje naar mijn klanten toe.