De dynamiek die het peddelen met zich mee brengt is vaak heerlijk. Het ene moment is het peddelen als een automatisme en verdwijnt het op de achtergrond, is het fijn om te kijken maar niks te zien omdat er dan tijd is om gedachtes te laten gaan en rond dwarrelen. Het andere moment zit je samen te kletsen of juist in stilte uit te kijken naar vogels, vissen of andere dieren die ineens opvallen of tevoorschijn komen.

Ik had het er vandaag nog over met een coachee, die vroeg naar manieren om uit z’n hoofd te kunnen komen. Voor mij is dit zo’n manier. Fysiek bezig zijn, zelf in beweging komen geeft ook rust en ruimte in m’n hoofd.

Als je in staat bent te luisteren naar wat er gebeurt in je hoofd en lijf, dan kan je merken dat het nooit stil staat, het is altijd in beweging. Emoties komen en gaan, gedachtes komen en gaan. Hoe beter je in staat bent om dat intern op te merken, hoe beter je het ook kan relativeren. Het zijn maar gedachtes en gevoelens die voorbij komen, je bent ze niet. Observeren zonder er gelijk een conclusie aan te trekken, wat overigens niet altijd makkelijk is.

De natuur helpt mij dan vaak om in die rust en flow te komen. Inmiddels weet ik ook dat er een paar basisvoorwaarden zijn voor mij om dat te kunnen doen. Droog weer helpt, geen honger hebben of erg naar de wc moeten. En het gezelschap helpt ook daarin. Klopt er iets in die voorwaarden niet, dan kan het lastig worden om het juiste aandacht te geven. Het ongemak wil dan nog wel eens overheersen. Kloppen die voorwaarden wel, dan ontstaat dus de rust en ruimte en kan ik opladen.

Uiteraard is dit voor iedereen verschillend. Ik geloof er in dat het belangrijk is om dit voor jezelf goed te weten. Minder in je hoofd en meer in je lichaam, beweging is een van de manieren hiervoor. Met je handen bezig zijn is een andere manier, vandaar dat ik ook de combi klussen en coachen doe en aanbied, maar dat is een ander verhaal 😊