Wat ik mensen voor 2025 gun is meer nieuwgierigheid vanuit het hart.

Mensen hebben altijd meerdere gezichten. Zit je lekker in je vel, ben je op je gemak, dan komt je basiskarakter eerder naar voren. Ik wou eerst je ‘echte karakter’ ervan maken maar dat klopt niet, want het is allemaal echt. Zeker nu met de feestdagen wil het nogal eens botsen. Dan kan er een ander deel van je karakter naar boven komen. Die is ook echt.

Waarom botst het tussen mensen met kerst? Dat gaat over verschillende systemen die bij elkaar komen. En daarbij horende verwachtingen of basisbehoeften. Het moet gezellig zijn met elkaar, iedereen moet perse samen aan tafel zitten, vul het maar in voor jezelf.

Ben je in staat om op zo’n moment van een afstandje te kijken dan is het toch grappig om te zien hoe erg we soms vasthouden aan onze eigen manier van zijn en doen, en dat ook van andere mensen verwachten.

Als je dat los kan laten ontstaat er ineens ruimte. Voor jezelf omdat je wellicht nieuwe inzichten en mogelijkheden krijgt over hoe het ook kan (of je dat nou over wilt nemen of niet). En voor de ander want je geeft die ook de ruimte om te zijn en doen zoals die dat graag wil.

Dat principe heb ik ook vaak in werk gezien en gemerkt. Verhalen die ik hoorde van een vervelende klant bleken ineens heel anders te liggen als ik zelf met die klant sprak. Een collega die altijd problemen had om iets voor elkaar te krijgen een andere collega, wat ik dan met één telefoontje geregeld kreeg.

De moeilijkheid is dat er zoveel lagen inzitten dat het ook niet te vatten is in ‘als dit dan dat’. Het gaat niet alleen over karakters en verwachtingen, ook dingen als volwassen – op gelijke hoogte – met elkaar kunnen zijn, oordelen opzij kunnen zetten, minder vanuit je ego spreken en meer vanuit je hart. Maar ook timing in wat je zegt, aan kunnen voelen wat er speelt.

Daarnaast kan je in elke situatie ook eens met compassie en empathie kijken, je hoeft het niet altijd eens te zijn met wat je ziet maar begrip tonen voor een situatie, omstandigheden en achtergronden van iemand helpt al zoveel. Of dit nou bij je familie, buurman of je collega is, je hebt altijd met mensen te maken.

Terug naar de periode van nu. Wat zou het mooi zijn als mensen meer met die compassie en empathie kunnen kijken. Alert op hun eigen manieren en open voor de ander. Nieuwgierig als basishouding, naar jezelf en de ander. Het af en toe niet weten en dat ook durven, je hoeft niet altijd een antwoord te hebben of geven!

Uiteindelijk, wat is het enige waar je invloed op hebt? Jezelf! Wie je bent of wilt zijn, vertaald naar hoe je wilt doen of de manier waarop je reactie geeft. Met diezelfde compassie en mildheid naar je eigen pad en gedrag kijken en het ook daar gewoon even soms niet weten…

Fijne dagen!