Ken je dat, dat je iets gelijk al wilt kunnen? Met zevenmijlslaarzen willen…?

Op dit moment ben ik met een boek bezig die afwisselend naast m’n bed en op m’n bureau ligt. ‘Trainingen ontwerpen’ van Karin de Galan. Als trainer heb ik nog wel wat te leren. De ervaring op diverse onderwerpen heb ik wel, de vraag is alleen hoe je andere mensen wat kan leren, kan laten ervaren en aansluiting kan laten vinden op hun eigen niveau. De methode die Karin beschrijft is heel praktisch en spreekt me erg aan.

Aangezien ik de komende tijd diverse trainingen ga geven leek het me handig om het zowel te lezen als gelijk te gebruiken. Ik betrap me er alleen op dat ik het gelijk moet kunnen. Iets wat ik inmiddels gelukkig herken, alleen duurt het soms even voordat die herkenning aan de oppervlakte komt 😉

Vandaag was zo’n moment. Ik was aan het worstelen om de theorie van het boek om te zetten in een programma voor een training. De training moet namelijk wel tot in de puntjes zijn opgebouwd. Met het gevolg dat ik nauwelijks vooruitkwam en flink energieverlies had. Gelukkig popte ergens het besef ineens op dat ik weer eens te hard wil.

Nu dat ik dit weer heb beseft, vind ik het ook weer makkelijker om voor nu het beste ervan te maken. De neiging om in de kramp of negativiteit te schieten omdat ik het nog niet helemaal volg of kan is weg, wat een verlichting.

Voor de eerstvolgende training heb ik weer een slag gemaakt met mijn kennis op dit gebied. Elke keer weer wat verbeteren heeft simpelweg tijd, energie en aandacht nodig. Met zevenmijlslaarzen willen lopen is best vermoeiend…

Heb jij dit ook wel eens meegemaakt? Plaats dan een comment hoe dat voor jou werkt.

#training #energie